Tadeusz Rolke zaprosił fotografkę w niezwykłą podróż, pozwalając jej być świadkiem najdelikatniejszej sfery jego jestestwa. Tamara Pieńko stała się powiernikiem jego miłosnych wspomnień i, choć Bohater projektu nie wskazuje adresatki swoich uczuć, to poprzez napisane poematy definiuje swój stan. Ów stan jest swoistym fenomenem wielkiego artysty. Odsłania jego wrażliwość; jego filozoficzne rozważania oparte na doświadczeniach z dalekiej przeszłości konfrontuje z teraźniejszymi. Inspiracją dla powstałego cyklu fotograficznego były poematy, wzbogacone o osobiste rozmowy Mistrza z autorką zdjęć, jak i projekt „Beatrycze” sprzed czterdziestu lat, który jest jednym z ważniejszych dzieł Tadeusza Rolkego. Fotografie w sposób wymowny przedstawiają emocje, jakie towarzyszą owym wspomnieniom, a przestrzenie wykorzystane jako tła są metaforą skrywanych emocji bezbrzeżnej tajemnicy miłości.
