Śniąc o Warszawie – Inauguracja

Inauguracja jubileuszowego festiwalu zbiega się z ważną dla Warszawy okolicznością – 80. rocznicą zakończenia II wojny światowej (8 maja). Stąd w programie wieczoru w większości dzieła kompozytorów, którzy okupację spędzili w Warszawie. Tworzyli oni jednak muzykę, której pogodny, a nawet energetyczny charakter trudno powiązać z trudnymi okolicznościami jej powstania.

Pełna wigoru Uwertura na orkiestrę Bacewiczówny z 1943 łączy się tu z wirtuozowskimi Wariacjami Lutosławskiego z 1941, wykonywanymi w duecie fortepianowym z Panufnikiem w warszawskich kawiarniach. Ważnym punktem odniesienia dla tych utworów jest słynny, dramatyczny Koncert warszawski Richarda Addinsella (1941), niegdyś hit wśród kinomanów i melomanów na całym świecie i świadectwo empatii dla Warszawy. W brytyjskim filmie z 1941 pt. Dangerous Moonlight (znanym w USA jako Suicide Squadron) wykonuje go pianista i lotnik Stefan Radecki podczas niemieckich bombardowań miasta w pierwszych dniach wojny. Podobna (lecz zgoła prawdziwa) jest historia powstania uroczego w swoim gershwinowskim geście Concertina Władysława Szpilmana, pisanego w Warszawie właśnie w 1939.

Klamrą dla tych skomponowanych podczas wojny utworów jest późniejsza Procesja dla pokoju Andrzeja Panufnika. Choć kompozytor po wojnie romansował z komunizmem, w 1954 osiadł w Wielkiej Brytanii po głośnej i spektakularnej ucieczce z PRL. Bolał nad tym, że sowiecki komunizm tak bardzo wypaczył ideę pokoju na świecie i starał się w swoich utworach wyrażać ją w sposób wolny od naleciałości ideologicznych. Dlatego opatrzył Procesję dla pokoju dedykacją „miłującym pokój ludziom wszelkich ras, religii, poglądów politycznych i filozoficznych”. Utwór został zamówiony na ustanowiony przez Radę Wielkiego Londynu „Rok Pokoju 1983” i był przeznaczony do wykonania plenerowego. Jest narastającym marszem z podniosłą melodią chorałową i charakterystycznym zakończeniem przywołującym finał Bolera Ravela.

Wieczór zwieńczy krótka, przebojowa, filmowa wręcz Etiuda na orkiestrę Henryka Czyża z 1948. Jej energię można potraktować jako kontynuację ducha utworów „okupacyjnych”, oraz symbolicznie jako „nowy początek”, ilustrujący optymizm i zapał mieszkańców, które towarzyszyły powojennej odbudowie stolicy.

Wśród solistów koncertu znajdują się wybitni pianiści związani na stałe z Warszawą: Marcin Masecki, Aleksander Dębicz oraz koreański wirtuoz Hyuk Lee, finalista Konkursu Chopinowskiego w 2021, a od pewnego czasu mieszkaniec stolicy. Artystycznie nad całością czuwać będzie Marta Kluczyńska, dyrygentka na co dzień związana z Teatrem Wielkim – Operą Narodową.

Partnerzy

• 
  współorganizator
• 
• 
  projekt współfinansuje Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
• 
  projekt współfinansuje Samorząd Województwa Mazowieckiego

Patroni

• 
  Partner medialny
• 
•