Światowej sławy skrzypek, którego mentorem był założyciel Sinfonii Varsovii – Yehudi Menuhin, zagra z naszą orkiestrą 9 grudnia 2024 roku w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w ramach jubileuszowej serii koncertów z okazji 40-lecia Sinfonii Varsovii.
Sprzedaż biletów rozpocznie się 29 października o godz. 11:00.
Sinfonia Varsovia
Daniel Hope skrzypce, dyrygent
Wojciech Kilar Orawa [9’]
Mieczysław Wajnberg Concertino na skrzypce i orkiestrę smyczkową op. 42 [17’]
I. Allegretto cantabile
II. Lento – Adagio
III. Allegro moderato poco rubato
Andrzej Panufnik Koncert skrzypcowy [24’]
I. Rubato
II. Adagio
III. Vivace
Wolfgang Amadeus Mozart Symfonia nr 41 C-dur Jowiszowa K.551 [31’]
I. Allegro vivace
II. Andante cantabile
III. Menuetto: Allegretto – Trio
IV. Molto allegro
Skrzypek Daniel Hope występuje na całym świecie jako solista od ponad 30 lat. Jest ceniony za swoją muzyczną kreatywność i zaangażowanie w działalność humanitarną.
Od 2007 Hope nagrywa wyłącznie dla Deutsche Grammophon. Podróżuje po całym świecie zarówno jako kameralista, jak i solista, współpracując z wiodącymi orkiestrami i dyrygentami. Od 2016 jest kierownikiem muzycznym Zuryskiej Orkiestry Kameralnej, a w 2018 objął to samo stanowisko w New Century Chamber Orchestra w San Francisco. W 2019 został dyrektorem artystycznym Frauenkirche Dresden, a od 2020 jest prezesem Domu Beethovena w Bonn, będąc następcą w tej roli takich osobistości, jak Joseph Joachim i Kurt Masur.
Hope jest chętnie goszczony w słynnych salach koncertowych i na renomowanych festiwalach, od nowojorskiej Carnegie Hall po Sydney Opera House, od Salzburga po Aspen i Tanglewood, od Szlezwika-Holsztynu i Gstaad po BBC Proms w Londynie. Regularnie współpracuje z dyrygentami, takimi jak Christoph Eschenbach, Simon Rattle, Władimir Jurowski, Iván Fischer i Christian Thielemann, a także z głównymi orkiestrami symfonicznymi w Berlinie, Bostonie, Chicago, Londynie, Los Angeles, Paryżu, Tokio i wielu innych miastach. Ściśle współpracuje z czołowymi kompozytorami naszych czasów, takimi jak Alfred Schnittke, György Kurtág, Mark-Anthony Turnage, Tōru Takemitsu i Tan Dun.
Jego dyskografia obejmuje ponad 30 albumów nagrodzonych między innymi Nagrodą Stowarzyszenia Niemieckich Krytyków Fonograficznych (Preis der deutschen Schallplattenkritik), Złotym Kamertonem (Diapason d’Or), Edison Classical Award i Prix Caecilia; są także regularnie doceniane przez prasę („New York Times”: „jeden z najlepszych albumów roku”; „Gramophone”: „najlepszy wybór wśród wszystkich nagrań“).
Hope jest zapalonym muzykiem kameralnym i przez kilka lat był członkiem Beaux Arts Trio. Jego artystyczna wszechstronność przejawia się również w projektach z takimi artystami, jak Klaus Maria Brandauer, Zakir Hussain, Sebastian Koch, Iris Berben, Mia Farrow i Sting, a także w jego roli moderatora radiowego i telewizyjnego. W 2017 w Ameryce Północnej, Australii i Europie ukazał się film dokumentalny zatytułowany Daniel Hope: The Sound of Life.
Od 2016 Hope co tydzień prezentuje audycję radiową „Personally with Daniel Hope” na WDR3; napisał także cztery książki – wszystkie zostały opublikowane przez Rowohlt Verlag i stały się bestsellerami. Pisze dla „Wall Street Journal” i „The Guardian”, a w swojej serii „Hope@9pm” zaprasza gości ze świata kultury i polityki do salonu w berlińskim Konzerthausie.
W ramach wspierania innych artystów Hope stworzył i zaprezentował ponad 150 odcinków muzyki oraz rozmów w ramach serii Hope@Home, transmitowanej na żywo przez ARTE podczas lockdownu w 2020, goszcząc artystów od Roberta Wilsona po Lang Langa. Wraz z początkiem konfliktu w Ukrainie w 2022 zainicjował kilka koncertów charytatywnych z pianistą Aleksiejem Botwinowem.
Hope studiował grę na skrzypcach pod kierunkiem Zakhara Brona, Itzhaka Rashkovsky’ego i Feliksa Andrievsky’ego, a następnie ukończył londyńską Królewską Akademię Muzyczną. Ściśle współpracował ze swoim mentorem Yehudim Menuhinem, z którym wielokrotnie koncertował. Hope jest odznaczony Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, a w 2015 otrzymał Europejską Nagrodę Kultury. Mieszka z rodziną w Berlinie i gra na instrumencie Guarneri del Gesù z 1742, który został mu hojnie udostępniony, należący niegdyś do Karola Lipińskiego.
fot. (c) Inge Prader
